پرورش و تولید روتیفر

[fishland]

روتیفرهای در حال پرورش

موفقیت پرورش روتیفر به انتخاب مناسب ترین گونه یا نژاد روتیفر برای شرایط پرورش محلی،حفظ کیفیت آب در محیطهای پرورش و انتخاب مناسب ترین فن پرورش بستگی دارد.

انتخاب گونه ها ویا نژاد

انتخاب نژاد مهمترین مرحله آغاز پرورش متراکم است . اندازه،نوع تولیدمثل ( جنسی در برابر غیر جنسی ) و میزان تولید مثل خاص نژاد یا گونه است . نوع غذا و مقدار آن ، میزان شوری ودمای محیط پرورش همه نوع تولیدمثل و میزان آن را تنظیم می کنند . تولید متراکم روتیفرها بوسیله ترغیب روتیفرها به تولیدمثل غیر جنسی بهتر بدست می آید زیرا تولیدمثل جنسی باعث تولید جانور نر وتخمهای کمون می شود .نرها ازلحاظ تغذیه ای نازل تر از ماده ها هستند که به دلیل رفتار شناگری سریع آنها وفقدان دستگاه هاضمه می باشد که بدین معنی است که آنها نمی توانند با مواد غذایی ضروری مورد نیاز لاروهای ماهی غنی شده باشند. تعداد تخمهای کمون تولید شده بوسیله یک ماده به طور چشمگیری پایین تر از تعداد تخمهای تولید شده بوسیله بکرزایی است وتخمهای کمون فوراً به ثمر نمی نشینند. از تولیدمثل جنسی می توان با استفاده از نژادهای ژنتیکی خاص که به صورت جنسی تولیدمثل نمی کنند یا بوسیله پرورش روتیفرها درمیزان شوری نسبتاً زیاد جلوگیری نمود. به طور کلی جلبک تازه یا یخ زده نسبت به مخمر یا جلبک خشک شده به میزان تولیدمثل بالا کمک می کند (2001Lubzens et al) . یک محاسبه دقیق برای توازن بهینه بین هزینه بالای جلبک وافزایش تولید روتیفر لازم است . مقدارغذایی که به طور روزانه در هر مخزن پرورش به کار برده می شود به میزان تولیدمثل روتیفرها بستگی دارد. معمولاً یک تاچهار گرم مخمر نانوایی ( یا30 درصد این وزن به عنوان مخمر خشک ) در هر یک میلیون روتیفر درهر روز به کار برده می شود. این مقدار مطابق با دمای محیط پرورش ، شوری ( در شوری پایین ودمای بالا مقدار بیشتری مورد نیاز است) گونه های روتیفر وتراکم روتیفر تغییر می کند. محاسبه شده است که تعداد¹⁷ 10 –¹⁵ 10 سلول مخمر باید برای هر روتیفر پرورش یافته استفاده شود ویک گرم از مخمر می تواند حدود .000/80 روتیفرB.plicatilis یا 000/100 روتیفرB.rotundiformisتولید کند . یک تمرین عادی برای شمارش روزانه تعداد روتیفرها وتعداد تخمها که آنها در ml 1 نمونه حمل می کنند ، که افزایش روزانه محاسبه می شود ، انجام می شود . میزان تولیدمثل محیط پرورش با r تعیین می گردد (بعضی وقتها به عنوان G اشاره می شود): که : دوره محیط پرورش در روزT = تعداد اولیه روتیفرها وتخمهای آنهاNo = کل تعداد روتیفرها وتخمهای آنها بعد از T روز از محیط پرورش = Nt مقادیر r برای نژادهای B.plicatilis معمولاً از 23/0 تا 15 /1 وبرای B.rotundiformisاز 54/0 تا 37 /1 ثبت شده اند که به میزان شوری ودما بستگی دارد . نوع غذا ( مخمر تر،مخمر خشک، جلبک زنده ، یخ زده یا خشک ) ومقدار آن مستقیماً بر میزان تولیدمثل تاثیر می گذارد. برای مثال مقادیرr برای B.plicatilis ( نژاد ناگاساکی ) پرورش یافته در آب دریا با میزان شوری ppt 17 وتغذیه شده با N.oculata ، 15 /1و 90 /0یا 52 /0 به ترتیب در دمای محیط پرورش 25 ، 30 یا 35 درجه سانتی گراد بودند. تحت شرایط محیط پرورش یکسان برای روتیفرهای B.rotundiformis، 54 /0 ، 77/0 ، 20/1 به ترتیب در دماهای 25 ،30 یا 35 درجه سانتی گراد بودند . حداکثر میزان r، 51 /0 ، 55 /0 ،69 /0 ،74 /0 ،92 /0 یا 96 /0 بودند هنگامیکه روتیفرها به ترتیب باcyclotellacryptica، Nitzschia closterium ،lutheri ( امروزه pavlova)monochrysis ، Eutreptiella sp ،chlamydomonas spیاsynechococcus elongatesتغذیه شدند . همان طور که میزان تولیدمثل دریک حالت خطی- منحنی با تراکم غذا افزایش می یابد ، مقایسه های بین کارآیی منابع غذایی مختلف باید در Km یا مقادیر اشباع شدگی برای هر نوع غذا انجام شود.


حفظ کیفیت آب در مخازن پرورش


بهترین میزان PH برای پرورش روتیفرها 5 /7 الی 5 / 8 می باشد وPH بر درصد آمونیاک یونیزه(NH₃-N) در آب تاثیر می گذارد . PH محیط پرورش نقش مهمی را ایفا می کند از آنجائیکه سم(NH₃-N)رها شده از آمونیوم(NH₄⁺-N)عملکردی از PH. ، دما ومیزان شوری است . بدلیل اهمیت بیش از حد این موارد، بسیار توصیه شده است که به جداول مربوطه در بوئل وبیدول (1978) مراجعه شود. بهترین سطح آمونیاک-1 است ومیزان قابل قبول برای آمونیاک ونیترات mg 1^-1 6-10می باشد. محیطهای پرورش روتیفر نیاز به هوادهی دارد و سطح اکسیژن محلول باید بالای ppm 4 حفظ شود . هوادهی مناسب باید با استفاده از لوله های پلی وینیل کلرید ( PVC.) سوراخ دار، سنگهای هوا یا لوله های قطر کوچکی که انتهای باز دارند انجام شود. در محیط های پرورش روتیفر با تراکم بالا اکسیژن خالص باید بوسیله لوله های سوراخ دار تامین شود. در سیستم چرخه ای استفاده از ازن برای محیط های پرورش روتیفر با تراکم بالا بسیار مفید است . سطوح آمو نیاک در این سیستم 67 درصد، نیتریت 85 درصد و نیترات 67 درصد کاهش می یابد .ازن همچنین تعداد ذرات و تعداد باکتریها را در آب محیط پرورش B.plicatilis کاهش می دهد. به طور کلی پارامترهای کیفیت آب در محیطهای پرورش B.plicatilis بهتر هستند زیرا آنها در دماهای پایین تر ازrotundiformis حفظ می شوند. در دماهای پایین تر 25 -20 درجه سانتی گراد اکسیژن بیشتری را می توان در آب دریا حل کرد( نقطه اشباع شدگی بالاتر )، میزان تولیدمثل باکتری کمتر است و در نتیجه بار باکتریایی در محیط پرورش کمتر است و چندین جانور تک یاخته ای آلوده کننده ( مانندvorticella sp ،zoothanmiumsp یا Euplotes sp) به سرعت در دماهای بالا تکثیر نمی شوند. علاوه بر این همان طور که برای یک محیط پرورش زمان طولانی تری طول می کشد تا خراب شود امکان اقدام پیش گیرانه برای جلوگیری از خسارت کامل محیط پرورش B.plicatilis وجود دارد. نیازی نیست محیط پرورش روتیفر را روشن کرد و در بیشتر تجهیزات آنها در معرض نور روز طبیعی قرار می گیرند. روشن سازی یا قرار گرفتن مستقیم در معرض نور خورشید ممکن است به رشد کنترل نشده بعضی از گونه های جلبک فیلامان کمک کند که بوسیله روتیفرها مصرف نمی شوند واین امر ممکن است به آلودگی محیط پرورش منجر شود.

ذرات آبی

غذای مازاد یکی از عوامل اصلی بد شدن کیفیت آب درمخازن پرورش است. علاوه بر تاثیر آن در پایین آوردن PHباعث افزایش آمونیاک ونیترات می شود وبه رشد باکتریایی کمک می کند. یک توازن دقیق باید بین تراکم وتعداد روتیفرها وسهمیه غذای اختصاص شده حفظ شود تا از جمع شدن بیش از حد ماده آلی در مخازن پرورش روتیفر جلوگیری شود. ظرفیت محدود روتیفرها برای پاکسازی در محیط پرورش بدین معنی است که این حجم باید شامل تمام مواد مغذی ضروری برای برآورده ساختن نیازهای متابولیک وکمک به تولیدمثل باشد. این مسئله بویژه در پرورشهای با تراکم کم روتیفرهای حاد است ( کمتر از تقریباً ml ^-1 50که با مخمر نانوایی تغذیه شده اند ، از آنجائیکه حجم پاکسازی شده بوسیله تمام روتیفرها برای پاک نمودن آب از ذرات غذا کافی نیست. در تراکم پایین روتیفر بویژه اگر به روتیفرها یک بار در روز غذا داده شود،غذا با سرعت کافی مصرف نمی شود ومقادیر قابل توجهی به طور معلق در آب باقی می مانند، که ذرات را تشکیل می دهند، یا به ته آب می روند. به سادگی می توان از این امر جلوگیری کرد بوسیله تقسیم بندی سهمیه غذای روزانه به چهار یا شش وعده در روز یا با استفاده از پمپperistaltic به طور مداوم به آنها غذا داد.

باکتریها و دیگر موجودات زنده در مخازن پرورش


هنگام توجه به نقش باکتری در مخازن پرورش روتیفر ،دو راه کشف شده است: اول،موفقیت یا عدم موفقیت پرورش روتیفرها با وجود گونه های خاص باکتریایی ودوم، آن گونه هایی که ممکن است تاثیر مثبت یا منفی روی پرورش لاروهای ماهی داشته با شند هنگامیکه همراه با روتیفرها وارد مخازن لاروهای ماهی می شوند. باکتریهای فرصت طلب که برای ماهی بیماری زا هستند در آب دریا یافت می شوند و ممکن است در آب استفاده شده برای پرورش غذای زنده به دلیل بار بالای ماده آلی تکثیر شوند.Vibrio sppازجمله باکتریهای بیماری زای اصلی عفونی کننده ماهی هستند وبه سرعت تحت چگالی پایین اکسیژن رشد می کنند که ممکن است در محیط پرورش روتیفر حاکم شوند . در این محیطهای پرورش انها ممکن است سریع تراز هرباکتری دیگر رشد کنند وسرانجام باعث تسلط تجمع باکتریایی شوند. بسیار دشوار است که محیطهای پرورش روتیفر بدون باکتری باشند از انجائیکه روشهای استریل کردن واستفاده ازآنتی بیوتیکها زیاد موثر نیست . یکی از راههای غلبه کردن بر این مشکل کنترل گونه های باکتری موجود در محیطهای پرورش روتیفر با واردکردن گونه های انتخابی،غیربیماری زااست. چندین نوع باکتری برای پرورش روتیفر مفید هستند از انجائیکه متابولیتهای مهم نظیر ویتامین راتولید می کنند که به تولید مثل جنسی وشکل گیری تخمهای کمون کمک می کنند ومانند یک منبع غذایی مستقیم عمل می کند . با این وجود باکتری هایی که برای روتیفرها سمی هستند نیز گزارش شده اند . باید ذکر کنیم که دمای محیط پرورش ممکن است تاثیر مهمی بر نوع ومیزان تکثیر باکتریها داشته باشد واین دما معمولاً برای پرورش روتیفرB.plicatilis پایین تر باشد که احتمالاً پایداری آنها را بوسیله کاهش میزان تولیدمثل باکتریها افزایش می دهد. وارد کردن باکتری انتخابی غیر بیماری زا نه تنها تکثیر باکتریهای بیماری زا که به روتیفرها یا لاروهای ماهی حمله می کنند را کم می کند بلکه برای وارد کردن جانداران ذره بینی مفید ( probiotics ) به دستگاه هاضمه لاروهای ماهی از طریق روتیفرها استفاده می شوند. جانداران ذره بینی که به عنوان سلولهای ذره بینی وارد دستگاه معده روده ای می شوند وزنده می مانند ،با این هدف که سلامتی را بهبود بخشند تعریف شده اند . باکتری اسید لاکتیک و باسیلوس spکه وارد محیط پرورش روتیفرها شده اند تولید روتیفر ورشد لاروهای ماهی توربو را افزایش دادند . متناوباً روتیفرها می توانند به عنوان ناقل موجودات ذره بینی عمل کنند که در روده جمع می شوند و از شیوع بیماری جلوگیری می کنند . میکروفلورای باکتریابی روتیفرها از مخازن پرورش می توانند به طور مصنوعی بوسیله کمون برای مدت یک ساعت در سوسپانسیون باکتریابی شامل یک یا بیشتر از یک نژاد جانور ذره بینی تغییر کنند. باکتری ذره بینی در میکروفلورای روتیفرها برای مدت 4تا24 ساعت باقی می ماند وروتیفرها این فلورای باکتری روده ای را به روده لاروهای ماهی بعد از خوردن غذا منتقل می کند. علاوه بر باکتری ،آب محیط پرورش ممکن است دیگر موجودات زنده نظیر ویروسها، قارچها یا مخمر را در خود جای دهد که ممکن است برای روتیفرها مضر باشد. موجودات زنده که با روتیفرها بر سر غذا رقابت می کنند مانند مژه داران،کوپه پودها یا cladocerans نیز ممکن است وجود داشته باشند.

انتخاب مناسب ترین فنون پرورش

روتیفرها را می توان به سادگی در تمامی مقیاسهای پرورش حفظ کرد. دو نوع پرورش را می توان متمایز کرد . یکی از آنها پرورش در مقیاس کوچک آزمایشگاهی برای مطالعه فیزیولوژی و بیولوژی روتیفر است یا برای حفظ گونه ها و نژادهای ژنتیکی است. این محیطهای پرورش به عنوان (( کتابخانه زنده )) در حجمهای کوچک نگهداری می شوند وبه عنوان آغازکننده محیط های پرورش متراکم با ویژگیهای مهم خاص نظیر اندازه، سازگاری با دمای محیط پایین یا بالا و میزان شوری استفاده می شوند. نوع دوم شامل پرورش متراکم برای تهیه روتیفرها درمقادیر مورد نیاز برای تولید زیاد ماهی های لاروی است.

پرورش آزمایشگاهی در مقیاس کوچک

هدف از این پرورشها حفظ ویژگی های ژنتیکی خاص برای دوره های طولانی وآسان نمودن دسترسی به آنها جهت پرورش متراکم در زمان لازم می باشد . توصیف ذیل شیوه پرورش برای نژادها وگونه های روتیفر در آزمایشگاه ها مولف با استفاده از آب دریای مدیترانه را نشان می دهد ( pp40) . روتیفرها را در این نوع پرورش نیز می توان در آب دریای تهیه شده از نمک دریای خشک یا درآب شور حفظ نمود.

آب دریا

آب دریای طبیعی را باید از یک غشای فیلتری 2 /0 میکرومتر عبور داد و در حرارت 100 درجه سانتی گراد در فشار اتمسفری به مدت 30 دقیقه استریل کرد تا از شکل گیری رسوبات حل نشدنی جلوگیری شود. آب دریای استریل خنک شده را می توان به مدت چند روز در دمای اتاق یا چند هفته در یخچال نگه داری کرد اگر بطریها دربسته نگهداری شوند. آب مقطر استریل را می توان برای رقیق کردن آب دریا در زمان مورد نیاز استفاده نمود.

شیوه پرورش

Ehrlenmeyer flasks( در حجم(10mlیا ml50 لوله استریل یکبار مصرف را می توان برای محیط پرورش استفاده نمود. هر فلاسک استریل شده با گرما یا لوله استریل باml 20-10 آب دریای استریل شده و 60-40 روتیفر افزوده شده پر می شود. معمولاً میزان شوری ppt30 برای بیشتر نژادها مناسب است وهمچنین تضمین می کند که در بیشتر محیطهای پرورش تولیدمثل غیرجنسی غالب شود. یک قطره از جلبک تغلیظ شده (زیر را ببینید ) به هر محیط پرورش اضافه شده وفلاسکها یا لوله ها در یکی از دماهای ذیل کشت داده می شوند: 20 ،25یا 35 درجه سانتی گراد که به نژاد یا گونه روتیفر بستگی دارد. محیطهای پرورش Brachionus plicatilisدر دمای 20 و25 درجه سانتی گراد به بهترین نحو نگه داشته می شوند در حالی که محیط های پرورش B.ro tundiformisرا باید در25 ،30یا 35 درجه سانتی گراد نگه داشته شوند. محیطهای پرورش با adlibitum هر دو روز تغذیه می شوند بعلاوه جلبک تغلیظ شده و مقادیر با میزان تولیدمثل روتیفرهای پرورش یافته متغیر خواهند بود. این امر به گونه ،نژاد، دما ومیزان شوری بستگی دارد و آزمایشات تجربی بهترین راه برای تعیین مقدار مناسب می باشد. احتیاط لازم است تاغذای زیادی وارد نشودزیرا ممکن است میزان تولیدمثل را کاهش دهد وباعث ضعیف شدن محیط پرورش شود . محیطهای پرورش هر7 تا10 روز تازه می شوند. به منظور جلوگیری از دست رفتن محیط پرورش،2 یا بیشتر از دو مورد دیگرهر محیط پرورش در تمام مدت نگه داری می شود که این امر بوسیله جابجایی هر یک در یک دمای محیط متفاوت صورت می گیرد محیطهای پرورش قدیمی به عنوان ذخیره( حتی بدون تغذیه ) در دمای اتاق نگه داری می شوند تا زمانیکه محیطهای پرورش تازه شوند. در حالیکه این محیطهای پرورش در میزانهای بهینه دوباره ایجاد نمی شوند، روتیفرها زنده باقی می مانند و می توان آنها را برای جایگزینی در کمبود محیطهای پرورش قبلی تازه شده مورد استفاده قرار داد .

پرورش جلبک

پرورش نانوکلروپیس spمنبع مناسب غذایی برای پرورش روتیفرها است. منشا نانوکلروپیس spدر ژاپن بوده است ودر محیطهای 2 تا 3 لیتری دردمای 25 درجه سانتی گراد زیرنورثابت پرورش می یابد. محیط کشت از آب دریای طبیعی غنی شده یا تعدیل محیط کشت Guillard f / 2 آماده شده است . جلبکها مدت 4 تا6 روز پرورش می یابند و در دوره logphase رشد بوسیله سانتریفیوژ درg4200 به مدت 15 دقیقه در دمای اتاق برداشت می شوند. گلوله جلبک را در حجم کوچک محیط پرورش دوباره به صورت سوسپانسیون در می آید و در 1-2 ml aliquots ( در لوله های اپندورف ) در دمای 4 درجه سانتی گراد برای مدت 2 تا 4 روز یا یخ زده در 20 - درجه سانتی گراد تا 12 ماه نگه داری می شوند.

پرورشهای متراکم

سه روش امروزه برای بدست آوردن تعداد زیاد روتیفرها استفاده می شود: پرورشهای گروهی ؛ پرورشهای نیمه مداوم و پرورشهای مداوم .

پرورشهای گروهی (دسته ای )

این نوع پرورش در سال 1964 به صورت توسعه یافته آغاز شد و در سالهای اخیر بوسیله بیشتر محلهای تخم ریزی ماهی به طور عمده تغییر یافته است . برای این سیستم 4 مدل می توان توصیف نمود . در پرورش نوع 1، روتیفرها در تراکم پایین در آب سبز ، تولید شده در مخازن یا برکه های بارورشده وارد شده اند . روتیفرها بعد از اینکه تمام جلبکها مصرف شدن جمع آوری می شوند و به عنوان غذا برای لاروهای ماهی استفاده می شوند . تعداد کمی برای تلقیح برکه های آب سبز آماده شده تازه مورد استفاده قرار می گیرد. یک سازگاری جدید برای پرورش گروهی (نوع2 ) متکی به یک سری مخازن است. سیستم پرورش به یک چرخه تولید کوتاه ( یک هفته ) با یک وقفه پاکسازی مخازن ولوله هوادهی متکی است. پرورش در هر مخزن با یک پنجم حجم آن با روتیفرها در تراکم تقریباًml ^-1300-200 آغاز می شود. روتیفرها اساساً با مخمر نانوایی تغذیه می شوند و سهمیه روزانه به سه تا پنج وعده غذایی تقسیم می شود. حجم محیط پرورش به طور روزانه با آب دریا افزایش می یابد که به میزان تولیدمثل بستگی دارد بدین ترتیب تراکم روتیفر نسبتاً بالایی در محیط پرورش حفظ می شود. و ممکن است در پایان دوره پرورش ml ^-1 500- 300 روتیفر برسد . حجم نهایی مخزن بعد از 4 تا5 روز پرورش، فرا می رسد. سپس روتیفرها الک و متمرکز می شوند ومخزن پرورش و لوازم آن (الکها ، لوله های هوادهی ) در محلول هیپو کلریت به مدت 24 ساعت استریل می شوند (درجه نمک تجاری ppm 10 ) که بعد از آن با آب دریا قبل از استفاده مجدد شسته می شوند. روتیفرهای جمع شده مدت کوتاهی ( 5 تا15 دقیقه ) در آب شیرین دکلره فرو برده می شوند تا مژه داران ودیگر موجودات زنده خارج شوند. آزمایش تجربی نشان داده است که روتیفرها تحت تاثیر این دوره کوتاه فرورفتگی در آب شیرین قرار نمی گیرند. بیشتر روتیفرهای متمرکز شده با اسیدهای چرب ضروری و پروتئینها قبل از مورد استفاده قرار گرفتن به عنوان غذا برای لاروهای ماهی وسخت پوستان غنی شده اند و بخش کوچکی برای تلقیح مخازن پرورش جدید مورد استفاده قرار می گیرد .

این سیستم بر اساس شش مخزن است. هرروز یک مخزن جمع آوری می شود و مخزن دیگر مایه کوبی می شود . حجم مخزن بین 3و10 متر مکعب متغیر است که به تعداد روتیفرهای مورد نیاز در محل تخم کشی بستگی دارد و تعداد آنها باید برای وضعیت بد پیش بینی نشده اتفاقی برای حداقل یک محیط پرورشی در هفته به حساب آید . این حفاظت را می توان با تجربیات بدست آمده در تخم ریزی کاهش داد. آزمایشات اولیه () اخیرا در مورد سه چرخه سیستم پرورشی دسته ای B.Plicat در مخازن فایبر گلاس استوانه ای مخروطی 600لیتری با استفاده از یک گرم (وزن خشک) مخمر و 1/0 گرم (وزن خشک ) 2000Algamac(Bio_Marin,Aquafamna,)در 10 6 روتیفر در روز در دمای 22-23 درجه سانتیگراد و میزان شوری 20-25 PPTگزارش شده اند. روتیفرها با تراکم 250ML-1 تلقیح شدند و بعد از سه روز در ml روتیفر 750برداشت شدند و به نظر می رسد محیط پرورشی به سبب چرخه پرورشی کوتاه مدت بسیار ثابت است. یکی از فواید استفاده از 2000Algamacاینست که روتیفرها از قبل طی دوره پرورششان غنی شده اند . این مورد علاوه بر هزینه کم غذا برای این سیستم تولید روتیفر است.روش دیگر در پرورش متراکم بر اساس تلقیح روتیفرها به مخزن پرورشی است که شامل حجم نهایی پرورشی ( نوع سوم ) با تراکم اولیه کم روتیفر است . روتیفرها با مخمر غذای خشک دیگر یا جلبک فشرده تغذیه می شوند و برداشت هنگامی انجام می شود که تراکمهای بالا (ml روتیفر200 < ) حاصل شده باشد. این سیستم نسبت به نوع قبلی که توصیف شد پایداری کمتری دارد از آنجائیکه در مراحل اولیه این پرورش ,غذای اضافی باقی مانده از مخازن به رشد باکتری و کاهش احتمالی PHکمک می کند . همانطور که تراکم روتیفرها بیشتر می شود میزان مواد آلی اضافی حاصل از غذا کاهش می یابد و سیستم پایدارتر می شود . ورود کلرلای آب شیرین متراکم و سرد غنی شده با ویتامین B12 ( صنایع کلرلا ژاپن),حفظ پرورش متراکم روتیفر با تراکم بسیار بالا آسان نموده است و پتانسیل آینده برای ارائه روتیفرها در محلهای تخم ریزی ماهی و سخت پوستان را به طور چشمگیری آسان کرده است . این سیستمهای پرورشی تراکم بالا شامل مخزن یک متر مکعبی است که روتیفرها (B.rotundiformis) در آن به صورت دسته ای در فواصل 3-2 روزه پرورش می یابند (نوع 4 ).پرورش در تراکم mlروتیفر 10000 آغاز می شود و بعد از 2تا 3 روز با جلبک متراکم, تراکم محیط پرورشی به 20000روتیفر 30000می رسد. تعداد زیاد روتیفرها ی مورد نیاز برای آغاز دور اول این محیطهای پرورشی می تواتد از بالا بردن میزان یک پرورش ابتدایی بوسیله روشهای پرورش متراکم قدیمی یا متناوبا از تخمهای کمون شکسته شده اگر وجود داشته باشند آغاز شود و برای بحثهای بعدی در این مورد زیررا مشاهده کنید. گاز اکسنزن باید به این محیطهای پرورشی داده شود تا بر کمبود اکسیزن محلول که ناشی از مقادیر زیاد غذا و افزایش بعدی در جمعیت روتیفرها می باشد غلبه کند. علاوه بر این در تراکمهای بالا آمونیاک دفع شده بوسیله روتیفرها به مسلئه مهمی تبدیل میشود. PH محیط پرورشی نیز احتمالا به دلیل آزاد سازی دی اکسید کربن بوسیله گاز اکسیزن موجود در محیط پرورشی افزایش می یابد. این امر به نوبت باعث نسبت بالای آمونیاک یونیزه نشده سمی به کل آمونیاک می شود که با افزایشو,PHشوری و دمای محیط پرورشی افزایش می یابد. تنظیم PH به میزان 7 بوسیله اسید هیدروکلریک این تاثیرات را به حداقل می رساند. یک صافی ویزه نایلونی برای خروج مقادیر زیاد مواد آلی معلق که ممکن است موجودات تک سلولی ,قارچ و اجتماع باکتریها باشند که احتمالا برای لاروهای ماهی مضر هستند استفاده شده است. فضای کم و نیاز به تعداد نیروی کم از مزایای اصلی این سیستم پرورشی با تراکم بسیار بالا است. در این محلهای تخم ریزی این سیستم تقریبا فشرده حفظ محیطهای پرورش جدا از چندنژاد ژنتیکی روتیفر یا تعدادی با اندازه های متفاوت را امکان پذیر می سازد. بدین ترتیب به ایجاد تنوع روتیفرها برای گونه های متفاوت لارهای ماهی بدون بیشتر کردن امکانات تخم ریزی کمک می کند. لاروهای ماهی روتیفرهای کوچک را بلافاصله بعد از بیرون آمدن از تخم و روتیفرهای بزرگتر را وقتیکه رشد می کنند ترجیح می دهند و در اختیار قرار دادن این اندازه ها ی متفاوت بقا آنها را افزایش می دهد . بیشتر این تخم ریزیها با هدف پرورش گونه های مختلف ماهی انجام می شود که ممکن است احتیاجات غذایی متفاوتی طی مراحل اولیه زندگیشان داشته باشند و این موارد را می توان به سادگی بوسیله پرورش فوق متراکم بدست آورد. دمای محیط پرورش نسبتاً بالای ( بیشتر از 25 درجه سانتیگراد ) مورد نیاز روتیفرهای کوچک را می توان به سادگی در این سیستمهای متراکم حفظ کرد. در ضمن ماهیهای پرورش یافته در دمای پایین می تواند از این سیستم با استفاده از روتیفرهای پرورش یافته در دماهای نسبتاً کم سود ببرند. مناسب و در دسترس بودن جلبکهای فشرده استفاده آنرا نیز در سیستم ها ی پرورشی قدیمی ترغیب می کند.

پرورش نیمه مداوم

این سیستم پرورشی به برداشت دوره ای ( معمولاً روزانه ) روتیفرها بوسیله برداشت قسمتی از محیط کشت و جایگزین نمودن آب دریا جدید متکی است . این شیوه ( روش کاهش) نامیده شده اند .حجم برداشتی به میزان تولید مثل روتیفرها و برداشت فقط به تعداد روتیفرهای بدست آمده بوسیله تولید مثل از دوره برداشت قبلی بستگی دارد. ( Hirano 1987) پیشنهاد کرد که 6تا 7 درصد این بیوماس را می توان روزانه از محیط پرورشی حفظ مخمر نانوایی استفاده شده به عنوان غذا مشخص می شده با مخمر نانوایی برداشت کرد. به طور کلی این سیستمها ا غلب به مخازن با حجم زیاد از 3000تا 300000لیتر بستگی دارد . این محیطهای پرورشی بوسیله تراکم نسبتاً کم روتیفر( ml300-100) ومخمر حتی هفته ها ادامه دارد اما عاقبت محصولات دفعی ( مواد زائد جامد و محصولات نیتروژنی ) که در مخزن جمع می شوند منجر به ضایع شدن آن می شوند. خارج کردن مداوم مواد زائد جامتولید مثل روتیفرها را افزایش می دهد و باعث رسیدن تراکم جاندار به 400 mlمی شود و محیط پرورشی برای بیش از 30 روز با برداشت روزانه ثابت و پایدار باقی می ماند. در این محیطهای پرورش« پس خور»،مواد زائد جامد به مخازن تجزیه منتقل می شوند و بعد از تجزیه به نیتروژن ،کربن و فسفات ،به عنوان ماده بارور برای پرورش جلبکها استفاده می شود. با این وجود همانگونه که قبلاًذکر شد این مخازن با حجم زیاد ،موجودات زنده دیگر بسیاری را در خود جای می دهند که یا با روتیفرها برای غذا رقابت می کنند(مانند مژه داران ،کوپه پودها،کلادوسرها ) یا برای آنها مضر هستند(مانند ویروسها ،باکتری ها، قارچ ها یا مخمر). از آنجائیکه این مواردصفحه 39 و دیگر عوامل بیماری زا می توانند به مخازن ماهی منتقل شوند ، پرورش روتیفرها با نژادهای باکتری غیر بیماری زا پیشنهاد شده است تا رشد موجودات ریز نا مطلوب را کم کند و به تثبیت پرورش روتیفر کمک کند . محیط پرورشی نیمه مداوم تراکم بالا با استفاده از رژیم غذایی روتیفر با فرمول تغییر یافته تجاری قابل دسترس با چرخه مجدد محیط پرورشی در این اواخر توصیف شده است (Suantika et al. 2000 ). این سیستم متشکل از یک محیط پرورشی روتیفر B.plicatilis100لیتری ،یک مخزن استقراری برای ماده خاص معلق ، یک گیرنده پروتئینو یک بیو فیلتر است . مقدار غذای تامین شده برای روتیفرها در این سیستم برای میزان جریان چرخشی و افت تغذیه بوسیله گیرنده پروتئین تنظیم شده است. پرورش روتیفردر تراکم تقریباً روتیفرml 250 آغاز می شود به تراکم ml3000بعد از هشت روز پرورش می رسد و در حدود این سطح برای بیش از یک ماه باقی می ماند. حدود 20 درصد (روتیفر 10×6- 3)ذخیره هر روز برداشت می شود. کیفیت مناسب آب بوسیله چرخش مجدد 500درصد آب به روزانه حفظ می شود. اگر چه رسیدن به تراکم ml8000 روتیفر بعد از 6 روز پرورش به دنبال تلقیح امکان پذیر است، توصیه مولفات می کند که تولید روتیفر باید در تراکم پائین تری انجام می شود جائیکه این سیستم پایدارتر است. تولید کل روتیفر در این سیستم روتیفر 10×7/1 بیش از 32 روز پرورش می باشد . ورود اوزون به این سیستم عملکرد آنرا به طور چشمگیری با کمک به رسیدن بیوماس روتیفر بالاتر (روتیفر 16000ml) و تمدید دوره تولید روتیفر به مدت 4 روز بهتر میکند . یک سیستم پرورشی نیمه مداوم آزمایشی با استفاده از پودر خشک شده نانو کلروسیس اخیراً شرح داده شده است . در این سیستم روتیفرها در فلاسکهای یک لیتری با هوا دهی آرام در یک محفظه تنظیم شده حرارتی در 25 درجه سانتی گراد با میزان شوری ppt18 تحت نوردهی مداومlux 2500 پرورش یافته اند. روزانه mg25 پودرN.oculata خشک شده به آنها داده شده و اثر رقیق شدگی روزانه با میزانهایی از ،2/0، 3/0، 4/0، 5/0، 6/0، مورد بررسی قرار گرفته تا بهترین تولید و کارایی تغییر غذا ( جلبکهای ریز مصرف شدهmg توسعه یافته روتیفر mg ) توسعه یافته روتیفر mg برای B. plicatilisوB.rotundiformisایجاد شود. نتایج نشان دادند که بهترین میزان رقیق شدگی 2/0، برایB.rotundiformis و 3/0 برای B.plicatilis بوده است در این میزانهای رقیق شدگی ، تولید روتیفر به روز mg 37/+_75/6 برای B.plicatilis ورو mg6/12+_./08 برایB.rotundiformis رسیده است. متوسط کارایی تغییر در این شرایط 76/0و3/0 میلی گرم روتیفر در جلبک mg به ترتیب برای B.plicatilisوB.rotundiformis بود. بدین معنی است که در شرایط بهینه 76و30 درصد بیوماس جلبکهای ریز به بیوماس روتیفر گونه های خاص منتقل شده است. کارآیی پائین تر برای B.rotundiformisممکن است ناشی از دمای پرورش نسبتاً پائین (25 درجه سانتی گراد ) استفاده شده برای این گونه های ترموفیلیک باشد. کاربرد این سیستم در مقیاس بالا منتظر نتایج آزمایشات اضافی دیگر است.

محیط های پرورشی مداوم:

این محیطهای پرورشی بر اساس مدلهای chenostaf یا turbidostaf میکروارگانیسم ها هستند و به طور کامل تحت کنترل هستند ( دما، اکسیژن، پی اچ، وتراکم موجودات پرورش یافته ) و بسیار وابسته هست آنها بکار گیری آسان کیفیت تغذیه ای و فیزیولوژی را ارائه می دهند. روتیفرهای تولید شده log- phase را می توان به طور مداوم جمع آوری نمود و کیفیت غذایی آنها را با تامین ارگانیسم های غذایی حفظ کرد . سازگاری اخیر این روش شامل پرورشهای تراکم بالا ( بیش از 1000 روتیفر در mg ) با استفاده از صفحه 4 کلرولا فشرده آب شیرین است .بخشی از بازده تولید روتیفر در این سیستمهای فشرده chemostat مانند ممکن است ناشی از رشد باکتریایی و مصرف بوسیله روتیفرهای پرورش یافته باشد. نیتروژن باکتریایی معادل تقریباً 20 درصد تغذیه جلبکی بوسیله روتیفرها در این سیستمها مصرف شده است که با عرضه ما محدود غذا کار می کند . این سیستمها فشرده هستند ( 1000 لیتر محیط پرورش 7/1تا 5/3 بیلیون B. rotundiforis روزانه تامین می کند و 500 لیتر روزانه 13/0تا 27/0 بیلیون B. plicatilisتامین می کند). با این وجود هزینه ابتدایی آنها بیش از آن تاسیسات متعارف است و به عرضه دائم جلبک فشرده بستگی دارند. در حالیکه کار بیشتری نیاز است تا سیستم پرورشی برای B.plicatilis بهتر شود، باید ذکر کرد که بیوماس آنها ( بسته به اندازه آنها ) حداقل 3 برابر از ( به عنوان وزن خشک بیان شده است )Yufera et al. بیوماسB.rotundoformis بالاتر است. بدین معنی است که بیوماس مشابه در حجم محیط پرورش شامل تعداد کمتر جانداران خواهد بود. علاوه بر این تعداد پائین تر B.plicatilis تولید شده در روز ممکن است ناشی از متابولیسم پائین تر آنها و میزان تولید مثل در دماهای بهینه محیط پرورشی باشد( 20تا24 درجه سانتی گراد).

مخازن پرورشی :

یک شکل و آرایه بسیار بزرگ مخازن برای سیستمهای تولید انبوه روتیفر در پرورش دسته ای و نیمه مداوم با توجه به حجم و شکل استفاده شده است و بوسیلهFulks and Main . شکل آنها گرد، مربع، استوانه ای ، مخروطی یا مستطیلی است و پرورش انبوه در تصویر 7-2 نشان داده شده است. این مخازن پرورش از سیمان، فایبر گلاس ، پلی کربنات یا پلاستیک ، یا کیسه های نایلونی یکبار مصرف آویزان بر روی چهار چوب فلزی ساخته شده اند. سیستم پرورش مداوم نوع chemostat توصیف شده بوسیله ( James & Abu-Rezeq 1989a,b). متکی به مخازن پرورشی 1000 لیتری است. پرورش روتیفر تراکم بالا متکی به کلرولا فشرده مورد استفاده در مخازن استوانه ای 100یا 1000 لیتری است. وسیستم طراحی شده بوسیله ( Suantika et al. 2000) شامل مخازن استوانه ای مخروطی 100 لیتری است. مخازن سیمانی بزرگ 300-6 معمولاً برای پرورش نیمه مداوم بیرون خانه استفاده می شوند که تراکم روتیفر نسبتاً پائین است. در بعضی مکانها این مخازن دارای ته مخروطی شکل با یک خروجی است که اجازه می دهد آب و آشغالهای باقی مانده جمع شده یکبار در روز خارج شوند، یا برای برداشت روتیفرها استفاده می شود، تمییز کردن این مخازن مشکل است و باکتریها یا دیگر موجودات زنده ریز ممکن است در روزها جمع شوند که در سطح آنها اضافی هستند. به همین دلیل سیستم قدیمی مخازن پرورش روتیفر شامل شش مخزن چرخشی ، سیمانی ممنوع شده است و یک سیستم سازگار طراحی شده در National Mariculture Center(Eilat, Israelجایگزین آن شده است . این تغییر همچنین شامل تغییر از سیستم پرورش نیمه مداوم به تولید پرورش دسته ای است. بیشتر سیستمهای پرورش دسته ای یا مداوم در حجم نسبتاً کم انجام می شوند، از 150تا3000 یا حتی 10000 لیتر . حجمهای کمتر(150تا2000 لیتر ) را می توان در کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف نایلونی پرورش داد که روی یک چهار چوب فلزی دایره ای یا مستطیل شکل قرار گرفته اند و دارای بزرگترین فایده هستند یعنی فقط برای 2تا6 روز مورد استفاده قرار می گیرند. قابل اطمینان ترین سیستم در Israelشامل مخزن مستطیل شکل با سطحی نرم که شبیه وان حمام است می باشد که از فایبر گلاس ساخته شده که حجم آن از 3000تا 10000 لیتر متغییر است. این مخازن با انتهایی شیب دار ساخته شده اند که به یک خروجی منتهی می شود که خروج ضایعات و روتیفرها را آسان می کند. مخازن را می توان به راحتی با سفید کننده وآب شیرین هر 5تا7 روز در پایان هر پرورش تمییز نمود. یکی از فواید پرورش دسته ای با حجم کم اینست که آنها را می توان در خانه جای داد ( در مقایسه با حجم زیاد، مخازن سیمانی که معمولاً خارج از خانه ( ساختمان ) جای داده می شوند) بدین ترتیب از تجمع پرورش روتیفربا دیگر موجودات زنده جلوگیری می شود. تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع و شکل مخازن پرورش عمدتا به امکانات قابل دسترس و بودجه بستگی دارد.مثلاً ثابت شده است که استفاده از مخازن دایره ای یا مستطیلی شکل فایبر گلاس با توجه به امکانات سودمند است. حجم مخزن پرورشی به تولید مورد نظر در تخم ریزی تناسب جا به جایی بستگی دارد. بدون توجه به حجم ، روتیفرها باید شمرده شوند و به طور روزانه از هر مخزن پرورشی بازرسی به عمل آید. این بدین معناست که حفظ تعداد کم در مخازن با حجم بزرگ نسبت به تعداد زیاد در مخازن حجم کوچک مقرون به صرفه تر ( اقتصادی تر ) است. با این وجود کاهش تصادفی پرورش در مخزن حجم بزرگ به طور آشکار کاهش تعداد زیادی از روتیفرها را ایجاد می کند. مورد توجه قرار دادن قابلیت اطمینان بیشتر سیستم پرورشی گروهی سیاستی است که می تواند بوسیله امکانات جدید در مورد مخزنی که شامل حجمی می باشد که برای ذخیره یک روز روتیفرها در تخم ریزی کافی خواهد بود، اتخاذ و برنامه ریزی شود. بدین معنی که پرورش تخم ریزی شامل شش یا هفت مخزن خواهد بود که هر روز یک مخزن برداشت می شود و یک مخزن با محیط پرورش جدید تلقیح می شود امکانات و تسهیلات پرورش جدید باید همچنین یک مخزن اضافی را تا زمانیکه سیستمهای پرورش کاملاً قابل اطمینان و قابل پیش بینی شوند نگه داشته و حفظ کند. هزینه تولید ، قابل اطمینان بودن و آزمایشات تجربی کارکنان عوامل اصلی هستند که انتخاب سیستم را تحمیل می کنند. هزینه تولید روتیفرها عمدتاً به کل حجم تولید بستگی دارد، با هزینه تخمینی 04/0 US$ در میلیون روتیفر در سیستمی که 4 بیلیون در روز تولید می کند و 15/0 US$ در یک بیلیون روتیفردر هر روز تولید سیستم . میزان تولید را نیز می توان با استفاده از تراکم جلبکها بهبود بخشید. اگر چه از مخمر گران تر هستند، آنها چندین امتیاز دارند : میزان تولید مثل بالاتر روتیفر ، پایداری بهینه پرورش روتیفر، به آنها اجازه می دهد تا در سیستمهای پرورشی با تراکم بالا استفاده شوند و تولید بیشتر تخم کمون. هزینه قوطیهای فشرده 18 لیتری شامل کلرولا فشرده با چگالی 20 بیلیون سلول ml از 140 دلار آمریکا تا 150 دلار میباشد . گزارشات اخیر در مورد ترکیب موفقیت آمیز اسیدهای چزب اشباع نشده n-3(HUFA) با سلولهای کلرولا نیاز به غنی سازی توده روتیفرهای پرورشی با این جلبک قبل از خوراندن آنها به لاروهای ماهی را بر طرف می سازد.چند شرکت دیگر وارد بازاریابی جلبک فشرده با قیمتی از میزان US$ 300 to 400 kg جلبک خشک یا US$50-65برای یک لیتر جلبک فشرده ( 16تا20 درصد ماده خشک) شده اند، که به گونه ها، میزان خریدو مقصد ارسال کالا بستگی دارد. در اروپا، آمریکای شمالی در ژاپن هزینه کارگر یکی از مسائل اصلی این محاسبات است. در حالیکه در کشورهای در حال توسعه هزینه تجهیزات مسئله اصلی است. قابلیت اطمینان هر سیستم تعداد مخازن پرورشی را که باید تکرار شوند با ایجاد آنها میزان تولید مورد نیاز را بر آورده سازد تعیین می کند، در سیستمهای قابل اطمینان تر تعداد محیطهای کمتری مورد نیاز ساخت مجدد است.

هشدارهای نور در مورد وضعیت محیط پرورشی

ارزیابی حالت فیزیولوژی پرورش روتیفر در محیطهای تخم ریزی وپرورشی بسیار مهم است به خاطر اینکه تولید لارو ماهی به عرضه روزانه قابل اطمنان و قابل پیش بینی روتیفر بستگی دارد. شش پارامتر به عنوان علائم هشدار اولیه برای وضعیت محیط پرورشی مورد استفاده قرار گرفته اند که ممکن است اینها Strain specific باشند. تعداد تخمها وضع محیط پرورش برای 24 ساعت آینده را پیش بینی می کند. بنابراین نسبت تخم (E/N) که به عنوان تعداد تخمها (E) تقسیم شده بر تعداد کل ماده(N) در یک نمونه گیری تعیین می شود یکی از نشانگرهای مهم وضع پرورش است. معمولاً یک نمونه ml 40-30 یا حتی بیشتر برداشت روزانه از هر پرورش برای تعیین وضع محیط پرورش ( ضمیمه یک را مشاهده کنید ) و برای ارزیابی میزان غذایی است که باید در آن محیط پرورش ارائه شود. تعداد کل ماده ها و تعداد کل تخمها در یک نمونه فرعی ml ( از نمونه ml 40-30 ) حساب شده و نسبت E/N برای هر نمونه محاسبه می شودaliquotsمتفاوتباید حساب شود تا برآورد قابل اطمینان تری بدست آید و aliquot بیشتر باید حساب شوند اگر تغییر بیش از 10 درصد بین روتیفرهای حساب شده در سه aliquot وجود داشته باشد. به طور کلی نسبت تخم به کیفیت و کمیت غذا بستگی دارد و متاثر از پارامترها ی آبیوتیک می باشد نظیر سطح اکسیژن ، دمای محیط پرورش، شوری، پی اچ و سطح آمونیاک. بازتاب هر گونه انحراف از شرایط بهینه این پارامترها به صورت نسبت تخم پایین در پرورش روتیفر منعکس می شود به جز در طی دوره کوتاه در دماهای پایین که تعداد تخم را کاهش نمی دهد. این نسبتها و strain specificاست. مثلاً در یک مطالعه نسبت تخم کمتر از 13/0 برای پرورش B.plicatilis عدم ثبات و احتمال نقصان در آینده را نشان داده . بنابراین نسبت تخم کم یا زیاد باید به عنوان یکی از نشانگرها ، علاوه بر دیگر موارد، در وضع پرورش روتیفر مورد توجه قرار گیرد.

سرعت شنا

سرعت شنا کردن نشانه ای سریع در وضع فعلی محیط پرورش است گرسنگی و غلظت بالای آمونیاک یونیزه نشده سرعت را کاهش می دهد. کاهش یا افزایش شدید میزان دما و پی اچ تاثیر مشابهی دارد.

میزان خوردن

خوردن دانه های با بر چسب فلورسنت در بیرون آمدن از تخم ( neonates) گزارش شده که به پارامترهای کیفیت آب مربوط است . ویسکوزیته( چسبندگی) نشان داده شده که ویسکوزیته نسبی محیط پرورش با طول عمر محیط پرورش افزایش می یابد که باعث کاهش سرعت شنا، میزان خوردن ، متوسط عمر طولانی و متوسط تعداد نوزادان روتیفرها می شود. بنابراین اندازه گیری مستقیم ویسکوزیته می تواند نشان دهنده مشکلات قریب الوقوع در حفظ پایداری پرورش باشد. این پدیده در محیطهای پرورشی مداوم تراکم بالا از اهمیت بالایی برخوردار است جائیکه محیط پرورشی شامل تراکمهای بالای جلبکهای فشرده و محصولات دفعی است .

فعالیت آنزیم

تغییرات در فعالیت ( endogenous esterases) ، فسفولیپازها و گلوکو سیدازها به عنوان ابزار کنترل کیفیت آب در مخازن پرورشی روتیفر پیشنهاد شده اند . آزمایشات بر اساس کاهش فعالیت آنزیم در روتیفرها ی در معرض سموم قرار گرفته می باشد . در این آزمایشات روتیفرها که از لحاظ سن ، اندازه و وضعیت فیزیولوژیکی یکسان هستند با نوزاد تخمهای کمون تامین شدند. هنوز شناخته شده نیست که آیا روتیفرهای برداشت شده از محیطهای پرورش انبوه گزینه های مناسبی برای این آزمایشات هستند.

بیماریها

وجود بیماری در نهایت منجر به ضایع شدن محیط پرورش می شود و بنا براین شناسایی اولیه برای گرفتن اندازه گیریهای مناسب مهم هستند. روتیفرها در محیطهای پرورشی انبوه مشاهده گردیده که بوسیله ارگانیسم های قارچی و مخمر مانند دچار عفونت گردیده اند . همانگونه که قبلاً ذکر شد، دمای محیط پرورش ممکن است نوع باکتری یا دیگر ارگانیسم های فرصت طلب و میزان تکثیر آنها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین بروز عفونتهای خاص ، نوع آنها و میزان عفونت ممکن است بین B.plicatilisوB.rotundiformis متغییر باشد از آنجائیکه آنها به ترتیب در دمای نسبتاً پایین یا بالا پرورش یافته اند. در حالیکه درمان شناخته شده ای برای بیماری روتیفرها ی وجود ندارد. مشاهده شده است که دادن نانوکلروپسیس به روتیفرهای مخمر خورده دچار عفونت شده میزان غفونت را کاهش می دهد. جلبک روتیفرها را معالجه نمی کند اما تولید مثل شتاب دار روتیفرها ی پرورش یافته تغذیه شده با جلبک باعث نسلهای جدیدی می شود که بروز بیماری کم را نشان می دهند ( نتایج منتشر نشدهO.Zmora ). این محیطهای پرورشی آسیب پذیر باقی می مانند و بیماریها ممکن است تکرار شوند اگر محیطهای پرورش در معرض فشار مضاعف قرار گیرند. سرعت شنا، میزان تخم و شرایط سلامتی باید به طور روزانه در مورد نمونه های برداشت شده از هر مخزن پرورش مورد بررسی قرار گیرند.

کیفیت تغذیه ای روتیفرها

بعد از ایجاد فنون پرورشی انبوه لازم است تا اطمینان دهیم که روتیفر ها از لحاظ تغذیه ای برای لاروهای ماهی مناسب هستند . این امر معمولاً بوسیله مرحله ای که به عنوان «غنی سازی» شناخته می شود انجام می شود جائیکه روتیفرها از مخازن پرورش جمع آوری یا برداشت می شوند در محفظه های تراکم خیلی بالا نگه داشته می شوند ( معمولاً بیش ازml 100000 ) و به مدت 8تا 20 ساعت بوسیله اجزا غذایی غنی شده پرورش پرورش داده می شوند که بویژه مورد نیاز لاروهای ماهی است. علاوه بر غنی سازی با پروتئین ، لیپیدها یا کربو هیدراتها ، روتیفرها را می توان با آنتی بیوتیکها یا باکتریها ی پروبیوتیک غنی سازی نمود .

تعداد روتیفرهای مصرف شده بوسیله لاروها


ارزش غذایی روتیفرها به وزن خشک آنها ، ارزش کالری و ترکیب شیمیایی بستگی دارد ( بررسی در تخمهای روتیفر Amitic وLoricaeروتیفرها بوسیله ماهی لاروی در مراحل اولیه رشد هضم نمی شوند ). مراحل فیزیولوژیکی، دینامیکی مانند اشباع شدگی ( سیر شده ) ، گرسنگی و تولید مثل نیز بر ترکیب شیمیایی روتیفرها تاثیر می گذارد .تعداد روتیفرهای مصرف شده بوسیله لاروها ، مقدار غذایی که به روده آنها میرسد را تعیین می کند. در ماهی سیم دریایی سرخ ، تعدادروتیفرها ی مصرف شده روزانه با اندازه یا سن لاروها از 72-55 روتیفر در 9/3 طول لاروی به 4700 در mm4/11 طول لاروی افزایش می یابد . تغییر عظیمی در اندازه بین B.plicatilis و B. rotundiformisو بین تعدادمختلف هر گونه وجود دارد و این در کیفیت غذایی و ترکیب آنها بوسیله لاروهای ماهی منعکس می شود . علاوه بر این تغییرات اندازه طی چرخه زندگی روتیفرها با هر جمعیتی یا گونه ای ، با رشد روتیفرها در اندازه از زمان بیرون آمدن از تخم Amitic تا زمانیکه به بلوغ جنسی برسند رخ می دهند. اندازه نیز به شرایط محیط پرورشی نظیر میزان شوری ، دما یا رژیم غذایی بستگی دارد . در مقایسه حاصل از نشریات مختلف ، تمامی این عوامل بر روی این مشکلات تاثیر گذار هستند.

وزن خشک و ارزش کالری


وزن روتیفر ها به اندازه آنها و حالت تغذیه بستگی دارد . تقریباً ng800-600 روتیفرهایB.plicatilis ، سه یا چهار برابر سیگین تر از B.rotundiformis هستند ( تقریباًng 200) و این با میزان تولید مثل تغییر می کند . معلوم شده که ارزش کالری به رژیم غذایی بستگی دارد و از 10 ×34/1 کالری در روتیفر تغذیه شده یا مخمر نانوایی به 10×2 کالری در روتیفر بعد از شش ساعت غنی سازی با رژیم غذایی غنی شده تغییر می یابد .


ترکیب بیوشیمیایی


پروتئین و محتوی کربوهیدرات محتوی پروتئین روتیفر از 28تا63 درصد و میزان لیپید از 9 تا 28 درصد وزن خشک متغییر است. میزان کربوهیدرات از 5/10 تا 27 درصد وزن خشک متغییر است واز 61 درصد 80 درصد گلوکز ( که در حال حاضر عمدتاً به عنوان گلیکوژن وجود دارد ) ، 9 تا 18 درصد ریبوز و 8/0 تا 7 درصد گا لا کتوز ، مانوز، داوکسی گلوکز ، فوکوز ، و اکسیلوز ، تشکیل شده است . سهمیه غذایی میزان تولید مثل روتیفرها و پروتئین ، لیپید و کربو هیدرات آنها ؤآ تحت تاثیر قرار می دهد. میزان پروتئین هر روتیفر با افزایش سهمیه غذا 60تا80 درصد افزایش می یابد ، اما آمبنو اسید روتیفرها تحت تاثیر سهمیه غذای آنها یا نوع غذای تامین شده برای روتیفرها قرار ندارد .

ترکیب لیپید


میزان لیپید روتیفرها عموما بین 9و28 درصد وزن خشک آنها متغییر است و بدون هیچ ابهامی شده است که بیشترین تاثیر را روی رشد و بقا لاروهای ماهی دریایی دارند. حدود 34تا 43 درصد لیپیدها در روتیفرها فسفولیپید هستند و 20تا55 درصد آنها تریا کیل گلیسرول با مقادیر کم آکیل گلیسرول ، دیا گلیسرول ، استرولها ، استرول استر و اسیدهای چرب آزاد هستند . تریا کیل گلیسرول و فسفو لیپیدهای روتیفر ، اسیدهای چرب مشابهی نشان می دهند اما اینها عمدتا تحت تاثیر لیپیدهای تامین شده در رژیم غذایی آنها است. اسیدهای Eicosapentaenoic( EPA ) و Docosahexaenoic ( DHA) ( 20: 5n-3و 22: 6n-3 به ترتیب) چند دهه است که به عنوان اسیدهای چرب ضروری برای بقا لاروهای ماهی دریایی شناخته شده اند . به طور کلی ماهی دریایی شامل مقادیر زیاد EPA وDHA در فسفو لیپیدهای غشاهای سلولیشان هستند و از آتجا ئیکه آنها نمی توانند از اسید لینولنیک آنها را سنتز کنند( 18:3n-3) این اسیدها مولفه های غذایی ضروری هستند. بویژه DHA در تراکمهای بالا در غشاهای عصبی و بینایی وجود دارد و کمبود در رژیم غذایی لاروی ممکن است باعث عواقب جدی برای مراحل گسترده فیزیواوژی و رفتاری شود. اینها شامل رنگدانه آسیب دیده سیستم درون ریز میشوند . به طور مشابه ماهی ظرفیت محدودی برای تغییر اسید لینولنیک دارد از ( 18 : 2n-6) به n-6 HUFA، از جمله اسید آراشیدونیک ( ARA, 20: 4n-6) ، که در سالهای اخیر توجه زیادی را جلب نموده است. و اکنون نیز به عنوان اسید چرب ضروری مورد توجه است. نشان داده است که تحمل فشار در لاروهای ماهی را بهبودمی بخشد . ARA اسید چرب اصلی ابتدای eicosanoids است که به ترکیبات فعال بیولوژیکی تبدیل شده است از جمله پروگاندین ، ترومبوکسان و لیو کورتین یا می تواند در واکنش به تحریک هورمونی عمل کند. جمع آوری شواهد اشاره به اهمیت عرضه ترکیب بهینه ای ازEPA,DHA، ARA در رژیم غذایی لاروهای ماهی دریایی دارد. علاوه بر این فسفو لیپید ها نسبت به تری آکیل گلیسرول ها برای تحویل این اسیدهای چرب اشباع نشده ترجیح داده می شوند (PUFA) . این امر احتمالا مربوط به توانایی محدود لاروهای ماهی در سنتز فسفولیپیدها de novoاست. پیشنهاد شده است که نسبت بهینه برای DHA:EPA:ARA 2 1 : 1.8برای ماهی توربو است واینکهARAاضافی ممکن است تاثیرزیان بار داشته باشد .درحالیکه به خوبی شناخته شده است که روتینوهارا میتوان به راحتی با مخمرپرورش داد روتینوهای پرورش یافته به این روش از لحاظ تغذیه ای برای داروهای ماهی دریایی نامناسب هستند زیرا آنها فاقد مقادیر مناسبDHA . EPAیا ARAمیباشند .روتینوها بایدبااین اسیدهای چرب غنی شوندوروشهای غنی سازی شامل تغذیه روتینوها با جلیک وامولسیون لیپید وذرات محتوای کمی وکیفی لیپیوروتینوها را میتوان بوسیله دوره های غنی سازی کوتاه وطولانی مدت برای رژیم های متفاوت شامل امولسیون لیپید به کار گرفت . ففولیپیدهای روتینو نسبت به تری آکیل گلیسرول کمتر بوسیله این رژیمها تحت تاثیر قرار گرفته اند .روغنهای ماهی تجاری شامل تریآکیل گلیسرول .منبع اصلی DHAیاEPA هستند. محتوای آنها به گونه های ماهی بستگی دارنداما آنها معمولا"از لحاظARAمغنی نیستند به جز روغن اربیتال ماهی تن که ممکن است حدود 2 درصدARAداشته باشد.این روغنها معمولا"در رژیمهای غذایی مصنوعی برای روتینوها گنجانده شده اند.لیپیدها را نیز می توان بوسیله تغذیه روتینوها با جلبک تامین نمود . مثلا"EPAغنی شده نانو کلروسپیس وDHAغنی وISOCHRSIS که هردوی آنهاشاملARAهستند . یک نژادجهش یافته نانو کلروسپیس کمبودSchneider et al. 1995)EPA) دارد که شامل ARA است (3/23 درصدMOLدر کلعصاره سلولی نژاد جهش یافته در برابر 2/4درصدMOL درگونه وحشی ) ومیتواند به عنوان یک منبع دیگر این اسید چرب مورد استفاده قرار گیرد.جلبک را میتوان مستقیما"به محیطهای پرورش عرضه نمود، به عنوان زنده یا یخ زده تراکم یا بعداز یخ زدن وخشک کردن ، بحث شده دراین اواخرباکتریای بدست آمده از منطقه جنوبگان ، شامل سطوح بالای EPA، به عنوان یک جایگزین با پتانسیل غذای غنی شده برای روتینوها پیشنهاد شده است .منبع مغذی لیپیدی دیگرکلورا آب شیرین است . میزان لیپیدروتینوها معمولا" پایین تر از لیپید ارگانیسم غذای آنهاست که نشان دهنده اینست که لیپیدها مورد استفاده روتینوها قرار می گیرند .در محیطهای با تولید مثل بالا روتینوهاDHA بیشتری استفاده می کنند وبهره گیری از لیپید به دما بستگی دارد . آنها حدود سه تا پنج برابر بیشتر از کل لیپیدها جمع می شوند وقتیکه در دمای 10 درجه سانتیگراد از 25 درجه سانتیگراد نگهداری میشوند واین نتایج نشان می دهد کهسطوح بالاتر غنی سازی بدست خواهند آمد اگر این شیوه در دماهای نسبتا" پایین انجام شود ( به نژاد روتیفر یستگی دارد ) جاییکه میزان تولید مثل ومیزان بهره گیری کاهش یافته اند .


غنی سازی ویتامین

اهمیت غنی سازی روتینوها با ویتامین به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. علاوه بر ویتامین (ب12)که قبلا" ذکر شد، ویتامین های قابل حل چربی (آ ب و ایی ) تولید مثل روتینوها را بالا می برند . محتوای ویتامین های قابل حل آبدر روتینوها بعد از تغییردر رژیم غذایشان از مخمر نانوایی و امولسیون لیپید به ISOCHRGSIS افزایش یافت . چشمگیرترین افزایش درمحتوای اسید آسکوربیک ویتامین بود. روتینوهایی که از جلبک تغذیه می کنندشامل مقادیر کانی از ویتامین ها هستند که احتیاجات تغذیه ای داروهای ماهی را برآورده می سازند . با این وجود سطوح افزایش یافته ویتامین های قابل حل جربی بوجود آمده بوسیله تغذیه آنها با امولسیون روغن ماهی به سرعت به اتمام می رسند وقتیکه روتینوهاشروع به تغذیه با رژیم غذاییISOCHRGSIS کنند . با این وجود میزان نهایی آنها در روتینوها از سطوح توصیه شده مورد نیاز برای رشد مناسب داروهای ماهی فراتر میرود . ویتامین C ( اسید آسکوربیک )نه تنها رشد روتیف را تحریک می کندد . بلکه بطور چشمگیری روی بقا لاروهای ماهی تاثیر دارد محتوای آن در زوتینوها به رژیم غذایی بستگی دارد همانطورکه در چندین گونه جلبک بسیار فراوان است .حداکثر میزان ،در روتینوهای غنی شده با ASCORYL PALMITATEبدست آمده اند .

تاثیر گرسنگی

یکی از مشکلات اصلی در خوراندن روتینوها به لاروها ،وخامت کیفیت تغذیه آنها است که ناشی از گرسنگی می باشد که به دلیل دوره های طولانی سکونت ماهی در مخزن است .حدود 40 تا 50 درصد توده روتینو طی 4 تا 5 روز گرسنگی در دمای 18 تا 20 درجه سانتیگراداز بین می رود و میزان کاهش قطعا" به دما مربوط است . طی گرسنگی فساد خاص لیپید،کربوهیدراتها و اسیدهای آینه رخ می دهد ه منجر به افزایش میزان پروتین ها در وزن خشک می شود. ترکیب شیمیایی روتینوها (مثلا" محتوای چروتیین ) می توانددر 1-Mgg وزن خشکی نمایان شود . در 8 ساعت اولیه گرسنگی آسیدهای آمینه آزاد ، به عنوان منبع اصلی انرژی بوسیله روتینوها با لیپیدها و کربوهیدراتها یی که بعدا" مورد استفاده قرار می گیرند مصرف می شوند. لیپیدها به عنوان منع اصلی انرژی عمل می کنند .وطبقه های مختلف لیپید در میزانها متفاوت طی گرسنگی بسیج می شوند. افزایش در میزان دی آکسیل گلیسرول ،منو آکسیل گلیسرول،استرولها واسیدهای چرب آزاد ناشی از بسیج شدن تری آکسیل گلیسرولاست و همچنین می تواند منجر به افزایش لیپیدهای قطبی شوند. بسیج ش استرولهل ورشته های موم،هیدرولیتر تری آکسیل گلیسرول و کربوهیدراتها را به دنبال دارد و با افزایش مرگ و میر روتینوها مقارن است (فردلو پاکوک 1992)کاهش لیپید به دما بستگی دارد ومی تواند به 19 درصد کل لیپیدها در روز در 18 درجه سانتیگراد برسد و میزان 3-8 اسیدهای جچرب نسبت ه دیگر لیپیدهابه سرعت کاهش می یاد میزان روتیین هر روتینو طی گرسنگی کاهش می یابد ولی ترکیب اسید آمینه می تواند به نسبت ثابت است. این نتایج نشان می دهد روتینوهای تازه غذا خورده وغنی شده باید به طور روزانه در محیط پرورش در اختیار لاروها قرار می گیرند .

روتیفرهای نگهداری شده


برآورده ساختن احتیاجات لاروهای ماهی یک تلاش مداوم است از روز اولین تغذیه تا زمانیکه لاروها با منابع غذایی دیگر تغذیه شوند ( مثلا" آرتیما ). در حالیکه شیوه معمولی به برداشت روزانه روتینوها از محیط های پرورش زنده بستگی دارد، روشهای متفاوت ذخیره روتینوها کشف شده اند .

نگهداری در دماهای پایین


روتیفرهای یخ زده معمولا" به عنوان غذا مناسب نیستند زیرا بعد از اب شدن خاصیت غذایی را از دست میدهند،خاصیت شناوری آنها کم می شود وممکن است باعث بدشدن کیفیت آب شونداگر وارد مخازن پرورش شوند.B.PLICATILS زنده را می تواندردمای 4 درجه سانتیگراد در تراکم های نسبتا"بالا برای حداقل یک ماه ذخیره نمود اما این دوره برای نژادهای ترموفیلیکB.ROTUDIFROMISکوتاه تر است. ذخیره سازی در دمای پایین می تواند به کاهش برداشتهای روزانه و غنی سازی روتینوها کمک کند که ممکن است هر چند روز انجام گیرد. این روش نیز می تواند در ذخیره ها مازاد و تولید شده در یکروز برای استفاده بعدی موثر باشد که یک ایمنی در برابر افت پیشبینی نشده چرورش ایجاد می کند و انتقال روتینوها را بین محلهای تولید و امکانات وتجهیزات پرورش آسان می سازد.در حالیکه ذخیره سازی در 4 درجه سانتیگراد در بیشتر مکانها امکان چذیر می باشد. روتیفرها به تولید مثل در این دما ادامه می دهند ونیاز بهتغذیه دوره ای و جابجایی به مدت 2 هفته دارند اما ذخیره سازی در این دما نیاز به تجهیزات خاص بیشتری دارد. همانطور که ذخیره سازی در دمای پایین برای روتینوهای plicatlisB. نسبتاٌ آسان و موفقیت آمیز است، ادامه این روش برای B.rotundiformis در این اواخر آزمایش شده است نتایج نشان می دهد که روتیفر B.rotundiformis در برابر 4 درجه سانتیگراد نسبت به نژادهای روتیفرB.plicatilis از تحمل کمتری بر خوردار است و نژادهای شناخته شده به عنوان نوع SS آسیب پذیر تر بودند و بقا کمتری نشان دادند. در حالیکه متوسط بقا نژادهای B.plicatilis از 9/26تا 7/63 درصد بعد از 30 روز در دمای 4 درجه سانتی گراد بوده است، فقط یک نژادِِِِِِِ B.rotundiformisبعد از 15 روز در این درجه حرارت و فقط 4 نژاد بعد از 7 روز باقی ماندند . یک تغییر ماندند .یک تغییر واضح بین نژادهای نوع S وSS نمایان شد با بقا کمتر نژاد نوع ُُSS در دماهای پائین . در دمای 12 درجه سانتی گراد بیش از 80 درصد روتیفرهای B.rotundiformis (از نوع S و SS) بعد از 10 روز زنده ماندند. بقا نژاد نوع S بیش از ppt 35 بود در حالیکه نژاد نوع SS در ppt 17 بهترین ماندگاری را دارا بود. تغذیه روتیفرها در فواصل 2 روزه بقای آنها را نسبت به تغذیه فقط در ابتدای آزمایش یا فواصل 4 روزه بهتر نمود و تغییر محیط پرورشی هر روز از بقا جلوگیری نمود. یک دوره 24 ساعته عادت به دمای 20 درجه قبل از انتقال روتیفرها از دمای عادی محیطشان ( 28 درجه سانتی گراد ) به 12 درجه سانتی گراد باعث بقا بیشتر روتیفرهای نوع SS گردید اما هیچ تاثیری بر روتیفرهای نوع S نداشت. این نتایج نشان می دهد که مشکلات در تلاش برای نگهداری روتیفرهای نوع کوچک در دمای پائین برای دوره های طولانی وجود دارد. و شرایط بهینه از لحاظ تجربی برای هر نژاد تعیین می شود.


cryopreservation



نگهداری طولانی مدت نژادهای مهم از لحاظ ژنتیکی را می توان بوسیله cryopreservation بدست آورد . تخمهای Amictic ( اما نه بالغها ) را بعد از اینکه با عوامل cryopreservationمانند دی متیل سولفکوک ید ( DMSO ) یا پروپان دیول اشباع شدند در نیتروژن مایع نگهداری می شوند . این روش نگهداری کامل ویژگیهای ژنتیکی مهم در محیط پرورش و بویژه برای آن نژادهایی که تخمهای کمون تولید نمی کند را تخمین می کند . مجموعه کوچکی از نژادهای B. plicatlis وB.rotundiformis حفظ شده بوسیلهcryopresevation در آزمایشگاه این نویسنده نگهداری می شوند و به عنوان منبع دیگری برای پرورش زنده مورد استفاده قرار می گیرند . از آنجائیکه این روش ، شیوه ای نسبتاٌ گران است ، برای نگهداری تعداد زیاد روتیفر ها برای استفاده مستقیم به عنوان غذا بعد از یخ زدایی مناسب نیست.

تخمهای کمون

تخمهای کمون روتیفر تولید شده به طریق مصنوعی به عنوان راهی دیگر برای عرضه روتیفرها بدون وابستگی به چرخه تولید روزانه استفاده شده در محلهای تخم ریزی دریایی پیشنهاد شده است. تولید تخم کمون از لحاظ ژنتیکی با تغییرات زیاد بین روتیفر های حاصل از تخمهای تولید شده بوسیله یک کلون تعیین می شود . تولید این تخمها را می توان بوسیله عوامل محیطی مانند شوری، کیفیت وکمیت غذا، تراکم پرورش روتیفر ، تبادل محیط پرورش و دما با مهارت کنترل کرد و بین گونه های B.plicatlis وB.rotundiformisمتغییر است. اساساٌ بدست آوردن تخمهای کمون روتیفر نسبتاٌآسان است اما مشکل اصلی تعداد نسبی تولید شده در برابر سرمایه گذاری انجام شده است.از آنجائیکه تولید آنها از لحاظ ژنتیکی تعیین می شود اولین گام انتخاب یک نژاد مناسب است. برای B.plicatilisپرورش بایددر شوری زیر ppt 30 و دمای ترجیحاٌ از 12تا 25 درجه سانتیگراد حفظ شود . تراکم روتیفر باید پائین نگهداشته شود، بیش از ml 150 روتیفر نباشد. . غذا ( ترجیحاٌ نانو کلرو سیس sp ) باید به مقدار مناسب تامین شود. بعد از وارد کردن یک ml عدد 10-5 inoculum روتیفر، روتیفرها شروع به تولید مثل می کنند و با توجه به دمای محیط پرورش، ماده های ماده های mictic که تخمهای نر را حمل می کنند بعد از 2تا3 روز نمایان می شوند. این اتفاق با ظهور نرها و ماده های بارور که حامل تخمهای کمون هستند بعد از 4تا 6 روز دنبال می شود. این تخمهای کمون در پایان رشد شان از ماده ها جدا خواهند شد و به قعر ظرف محیط پرورش فرو می روند . با پیدایش تخمهای کمون تعداد ماده هایی که تخمهای نر را حمل می کنند. رو به کاهش می گذارنند و با کاهش در فروانی نسبی نرها و کاهش تولید تخمهای کمون همراه است. اغلب اوقات در این مرحله محیط پرورش ضایع می شود و تولید تخمهای کمون متوقف می شود. چرخه تولید مدت 10تا 24 روز طول می کشد . تخمهای کمون را می توان بوسیله الک کردن با بر هم زدن آب محیط پرورش ، بوسیله تور با سوراخهای um 200 پلانکتون ، که تخمها از آن عبور خواهند کرد از میان ذرات و آت آشغالها ی یافت شده در کف ظرف محیط پرورش جمع آوری کرد. مواد جمع آوری شده روی الک باید دوباره در آب دریای تمییز بصورت تعلیق در آیند و مرحله الک کردن چندین بار تکرار می شود تا بیشتر تخمها از ذرات رها شوند. خارج ساختن آشغالهای باقیمانده بوسیله به تعلیق در آوردن تخمها در آب دریای پاک و رقیق شده ( مثلاًppt10) در یک قیف مجرا و ورود یک لوله هواگیر در بالای خروجی انتهایی حاصل میشود. یک جریان هوای آرام باعث شناور شدن ذرات و فرو رفتن تخمها به سمت خروجی قیف می شود جائیکه می توان آنها را جمع آوری کرد. تخمهای جمع آوری شده در تاریکی ( لوله های شیشه ای پوشیده شده با فویل آلومینیم یا هر ظرف دیگر ) در یک دمای پائین ذخیره شوند ساده ترین روش به تعلیق در آوردن تخمها در لوله های سر پوشیده شده است که محتوی آب دریای تمییز یا استریل ppt10 است و آنها را در یخچال ذخیره کرد . نتایج اخیر نشان داد که تخمها ممکن است در حالت خشک شده نیز ذخیره شوند: خشک شده ، lyophilised یا کنسرو شده تحت فشار . بیرون آمدن از تخم در تخمهای کمون بوسیله انتقال آنها از محفظه ذخیره به آب دریای تازه و گذراندن دوره ی کمون در دمای10تا25 درجه سانتی گراد با روشنایی بدست می آید نشان دادند که دمای پائین می تواند کارآیی تولید تخم را بوسیله پرورشB. plicatilisبه مدت 20 روز در دمای 12 درجه سانتی گراد قبل از انتقال آنها به 25 درجه سانتیگراد بهبود بخشید . شرایط بهینه برای تولید B.rotundiformis با شرایط B.plicatilisتفاوت دارد، تولید تخم کمون در B.rotundiformis در درجه شوری بالاتری ترغیب می شود . تولید انبوه تخمهای کمون روتیفر ( B.plicatlis ) در مخازن 50 متر مکعب گزارش شده است و بهبود در فنون پرورش آزمایش شده اند از جمله استفاده از شیوه پرورش نیمه مداوم به منظور حفظ نسبی تراکم پائین روتیفر و استفاده از سیستم فیلتر نایلونی برای خارج نمودن ذرات اضافی (). شیوه ها برای ذخیره بهینه مقادیر زیاد تخمهای کمون ابداع شده اند از جمله خروج باکتریهای چسبیده به تخمها بوسیله آبکش تخمها با هیپو کلریت (1.0 mg) یا سدیم سیفور سیترنات( 5ug ml) برای بهبود توانایی بیرون آمدن از تخم . شرایط بیرون آمدن از تخم که به خوبی ایجاد شده باشد ، استفاده از تخمهای کمون در زمان مورد نیاز را آسان می سازد. این تخمها را می توان مستقیماً برای تغذیه لاروهای ماهي یا برای آغاز پرورش متراکم استفاده نمود اما میزان تولید مثل غیر جنسی در روتیفرهای بیرون آمده از تخمهای کمون ممکن است تغییر زیادی را نسبت به روتیفرهای حاصل از پرورش نشان دهد . هزینه تولید تخمهای کمون چندین برابر از هزینه تولید روتیفر های پرورش انبوه فراتر است و بنابراین هنوز به طور گسترده به عنوان منبع مستقیم غذایی برای لاروهای ماهی اتخاذ نشده است. علاوه بر این روتیفرهای خارج شده از تخمهای کمون تولید شده به طور مصنوعی ممکن است ظهور mixis بالایی را نشان دهد.از آنجائیکه نژاد انتخاب شده و برای تولید تخمهای کمون به همین منظور انتخاب شده اند . بنابراین استفاده از تخمهای کمون تجاری موجود برای آغاز پرورش متراکم نیاز به هشدار و توجه دارد از آنجائیکه این محیطهای پرورش ممکن است بروز زیاد نرها را تحت شرایط خاص محیط پرورش نشان دهند ( مثلاً میزان شوری پائین برای B.plicatilis ).

رهنمودهای آینده


امید به جایگزینی روتیفرهای زنده به عنوان غذا برای مراحل اولیه رشد لاروهای ماهی دور از عملی شدن است علیرغم اینکه تلاشهای قابل توجهی در این مسیر انجام شده است . به طور کلی روش شناسایهای فعلی تولید و غنی سازی روتیفرها در بر آورده نمودن تقاضاهای صنعتی موفقیت آمیز بوده است با این وجود در حال حاضر بر آورده ساختن نیاز فوری غذای زنده بسیار کوچک مشکل است، اگر چه چندین نژاد ژنتیکی بسیار ریز ، پیدا شده و پرورش یافته اند . شیوه های بهینه برای پیش بینی وضع فیزیولوژی روتیفر ها در تولیدهای متراکم می تواند در جلوگیری از ضایع شدن محیطهای پرورش مفید باشد. استفاده از روتیفر های ذخیر ه شده ممکن است وابستگی فوری محیطهای تخم ریزی به تولید روزانه روتیفر ها را کاهش دهد. این شامل روتیفرهای زنده در دماهای پائین یا راهی دیگر به عنوان تخمهای کمون می شود. روشهای ارزانتر برای حفظ تولید ناشی از تولید مثل بین خودی تخم کمون در رسیدن به این هدف از مزیت بالایی بر خوردار خواهد بود.


[SOURCE]نویسنده : میثم بیات[/SOURCE]